ความในใจอยากจะบอกจ๊ะ

แม่อยากจะบอกปันปันว่า...ลูกเกิดมาครบ32 แม่ก็ดีใจ...เมื่อลูกออกจากโรงพยาบาลได้แม่ก็ดีใจ...เมื่อลูกกลับมาอยู่บ้านแม่ก็จะคอยดูลูกเวลาหลับว่าลูกของแม่ยังหายใจอยู่หรือเปล่า คอยแอบมองหนุ่มน้อยคนนี้อยู่ตลอดเวลาเลย...จนมาวันหนึ่งลูกของแม่นอนแล้วหันหน้าซ้ายขวาได้แม่ก็ดีใจ...สักระยนึงก็จะเริ่มจะพลิกหงายพลิกคว่ำได้แม่ก็ดีใจ...พออีกสักหน่อยก็เริ่มคลานกระดึบ กระดึบได้...หลังจากนั้นก็เริ่มที่จะยืนจับโซฟาเมื่อเห็นลูกทำได้แม่ก็ดีใจ...อีกไม่นานลูกของแม่ก็เริ่มนั่งได้เริ่มคลานสี่ขาได้แล้ว...แม่เฝ้ามองพัฒนาการต่างๆของลูกอย่างมีความสุข
นับตั่งแต่วันที่ลูกเกิดมา ลูกทำให้แม่เข้มแข็งขึ้น ทำให้แม่มีความสุขที่สุดในเวลาที่ลูกสบาย ยิ้มได้ และขณะเดียวทุกข์ที่สุดเวลาลูกไม่สบาย แม่อยากจะบอกลูกว่าไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไรแม่คนนี้ก็จะคอยดูแลลูก รักลูก ให้อภัยลูกเสมอนะ ไม่มีใครในโลกนี้จะหวังดีกับเราเท่าพ่อและแม่นะลูก....