ปีขาล

ปีเก่าผ่านพ้นไป ปีใหม่กำลังเริ่มต้น ก่อนอื่นพ่อปัน ปัน ต้องสวัสดีปีใหม่ครับ ถึงแม้ว่าจะผ่านมาแล้วถึง 4 วันก็ตาม ซึ่งก็เหมือนๆกับทุกๆปีที่ผ่านไปครับ ปีเก่าผ่านไปเราก็แก่ลงอีก 1 ปี ครับเด็กๆก็เติบโตตามวัยของเค้าครับ

 

      

ปีฉลู ใช้ในภาษาราชการครับ แต่ถ้าเป็นคนไทยแบบชาวบ้าน ๆ ก็เรียกว่า “ปีวัว” ครับ สำหรับปีเก่าที่ผ่านไป มีสิ่งที่น่าจดจำสำหรับครอบครัวก็คือ เป็นวันที่น้องปัน ปัน อายุครบ 1 ขวบ แล้วพ่อปัน ปัน และแม่ปัน ปัน ก็ได้เห็นพัฒนาการด้านต่างๆ ของน้องปัน ปัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง การเปลี่ยนจากคลานมาเริ่มตั้งไข่ แล้วก็เริ่มเดิน จนถึงวันนี้น้องปัน ปัน วิ่งได้ปร๋อแล้วครับ นี่เป็นเพียงสิ่งที่พ่อและแม่สังเกตุเห็น และเฝ้ามองดูลูกของตนเองครับ

อีกสิ่งหนึ่งที่พ่อปัน ปัน ได้ทำเพื่อลูกชายคือได้จดทะเบียน “blogpun.com” เป็นของตัวเองซึ่งหลังจากได้ใช้บริการของ Blogger อยู่นานพอสมควร ซึ่ง blogpun ก็จดทะเบียนเมื่อวันที่ 28-09-09 ครับถ้านับถึงวันนี้ก็ถือว่าบล็อกปัน ปัน ก็มีเพื่อนๆ แวะเวียนมาทักทายน้องปัน ปัน เป็นระยะๆ พ่อปัน ปัน ก็ต้องขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วยแต่ว่าพ่อปัน ปัน จะไม่ขอกล่าวว่ามีใครบ้างครับ เพราะว่าถ้าบอกไม่หมดเดี่ยวคนที่ไม่ได้เอ่ยชื่อเค้าจะน้อยใจครับผม

เสร็จสิ้นปีเก่าไปแล้วตอนนี้ก็มาเริ่มปีใหม่ซึ่งก็คือ “ปีขาล” หรือปีเสือ นั่นเองครับ สำหรับช่วงวันปีใหม่พ่อปัน ปัน ก็กลับต่างจังหวัดไปฉลองปีใหม่กับญาติๆ แล้วก็ลูกชายครับ วางแผนว่าจะพาน้องปัน ปัน ไปเที่ยว “ฟาร์มโชคชัย” และก็ได้ไปครับ แต่ต้องผิดหวังแต่จะเป็นเรื่องอะไร เดี๋ยววันหลังพ่อปัน ปัน มาเล่าให้ฟังครับ

สำหรับการเริ่มต้นศักราชใหม่ปีนี้ หลังจากพ่อปัน ปัน กลับมาจากโคราช เพื่อมาทำงานที่ระยองต่อ ก็ต้องมาทำงานที่เพิ่มมาขึ้นเพราะด้วยหน้าที่รับผิดชอบต่างๆ ก็คงเหมือนกับเพื่อนๆ อีกหลายๆ ท่าน เพราะด้วยเศรษฐกิจแบบนี้ด้วยแล้ว ยุคที่เรียกว่า “งานเลือกคน” ครับไม่ใช่ยุค “คนเลือกงาน” แต่ว่าก็คงมีหลายคนที่พูดว่า “คับที่อยู่ได้ แต่คับใจอยู่ไม่ได้” คำๆ นี้ก็ยังใช้ได้เสมอๆ ครับ

วันนี้สมองยังไม่ค่อยแล่นครับเพราะมัวแต่คิดถึงลูกชาย เพราะได้กลับบ้านไปอยู่กับน้องปัน ปัน นานพอสมควร เรียกได้ว่าคุ้มเลยครับ พอกลับมาทำงานเลยต้องปรับตัวนิดหนึ่งไม่ให้เป็นห่วงน้องปัน ปัน เยอะครับเพราะอย่างไรเสียน้องปัน ปัน อยู่ที่โคราชก็ยังมีคุณยายคอยเลี้ยงดูและเป็นห่วงแทนเราได้ แต่ก็ยังอดคิดถึงไม่ได้ นี่แหล่ะครับหัวอกของคนเป็นพ่อและเป็นแม่ครับ